پدر

                       اي پدر رفتي و بردي همه آرامش من              همچو سوهان غم تو موجب تن سايش من               

  كشتي عمر تو آنگاه كه در گل بنشست             سيـل جاري ز غم و كثرت خونبارش من

آرزوهاي ترك خورده و خشكيده ي تو             دهـد آزارم و گردد سبب رنجـش من

خون دل خوردي تو از گردش ايام ولي             فكر من بودي و پالايش و پـردازش من

   گه به رويـاي من آيي و به مهر پدري          مي شوي تكيه گه و مايـه ي آرامش من

گاه يـاد تو ولي تـازه كند داغ دلم                   آه دنيا تو بگو قصد خـود از زايـش من

هر شب جمعه دعا مي كنمت از ته دل           شـادي روح تو بابا ز خـدا خواهش من

نيـز تو محضـر آن يار دلارام بگـو                      دستگيـري بنمـا از پسـر سركـش من

در جوار علي و فاطـمه آرام بخواب                     همچو مادر نخوري غصه ي فرسـايش من 

سيد علي موسوي